Ostateczność

  Już raz rozumne rasy znanej części Galaktyki - ludzie, mieszkańcy
Oriona, Ophiuchi i Gormu - zjednoczyli się, żeby pokonać najeźdźców.
Kilkadziesiąt lat później członkowie planetarnego sojuszu żyją w zgodzie
i harmonii - do chwili przybycia wielkiej floty okrętów większych od
miast, uciekających z utraconej ojczystej planety, gdy ich słońce
zmieniło się w nową.
  Podróżowali całe wieki z podświetlną
prędkością, a teraz przybyli na planetę, która zamierzają uczynić swoim
nowym domem. Fakt, że już została skolonizowana przez ludzi uważają za
drobną niedogodność, tym bardziej, że ich sposób porozumiewania się jest
tak różny od używanego przez ludzi oraz ich sprzymierzeńców, że nie
uznają ich za w pełni rozumne istoty. Ponadto przybywający obcy wiedzą -
a przynajmniej tak uważają - że po śmierci przejdą reinkarnację, tak
więc nie wahają się z samobójczą furią atakować ludzi i ich sojuszników.
A w razie potrzeby są gotowi dokonać eksterminacji wszystkich ludzi
i ich sojuszników, jeżeli okaże się to niezbędne dla opanowania planety.
  Z takim nastawieniem najeźdźcy przybyli, ale wiele się dowiedzieli
o ludzkiej technice. Teraz już wiedzą, czym jest napęd bez sprzężenia
zwrotnego, znacznie wydajniejszy od silników rakietowych. Wiedzą, czym
są węzły czasoprzestrzeni, umożliwiające przeskoki z prędkością
nadświetlną. Posiadłszy tę wiedzę, zamierzają podbić cały zamieszkany
rejon galaktyki - jeśli stare przymierze ludzi i innych istot nie zdoła
ich powstrzymać...